Günümüzde Türk-Rus veya eski Türklerin Doğu Slav halklarıyla olan ilişkilerini kapsamlı bir şekilde incelemek ve araştırmak, yeni bir yaklaşımı, öncekilerden farklı bir konumu, yeni bir bakış açısını gerektirmektedir. Aslında tarihi bir karaktere sahip olan bu girişim, komşu milletler arasındaki mevcut ilişkilerin tarihinin incelenmesinin yanı sıra dilin tarihini, gelişim aşamalarını ve aşamalarını tarihsel bir bakış açısıyla belirlemek için büyük fırsatlar açmaktadır. Doğu Slavcası (çoğunlukla Rus dili), edebi ve sanatsal örnekler üzere takip ettiğimiz, maddi ve manevi kültürün ifadesi olan Türk kökenli kelimelerdir. Doğu Slav dillerinde kullanılan ve bu dillere aktarıldığından bu yana birkaç yüzyıl boyunca geçerliliğini koruyan Türk kökenli kelimelerin önemli bir kısmı kültürel terimler, özellikle türklerde sosyo-kültürel hayatın erken olgunluğunu gösteren yas?, yas?k, yas?vul, t?mg?, t???jnya, d?ngi, yam (posta yolu), surguç, k?zn?, t?v?r, p?z?r, arkan(urgan), basma, topor, barak, vataga, palaş(ikiağızlı kılıç), tagan, k?b?l?, tarkan, yarlık, ?ltın, t?v?riş, s?n (ünvan, ad-san), ?rb?, ?ç?k, stakan, başnya, divan, kirpiç, utyuk, bulat, çugun, bronza, fonar v? s. gibi kelimeler t?şkil edir. Doğu Slav dillerine aktarıldığından bu yana yüzlerce yıl geçerliliğini koruyan bu sözler, hâlâ Türklerin çok uzun zaman önce elde ettigi başarılarını ifade etmektedir.
Doğu Slavlar, Türk, Kültür, Rus, Kültürel temas.